Nie tak !

Czasami chodzę do kościoła.

Marzy mi się…( czasami!)…

Taki kościół, jaki pamiętam sprzed 30 lat.

Gdzie można było pójść o każdej porze dnia,

pobyć i porozmyślać w ciszy i samotności.

Tamten kościół spełniał swoją rolę…

Pomagał. Pomagał odnaleźć się i odnaleźć własną ścieżkę do nieba.

Dziś już nie ma takich kościołów.

Msze stały się towarzyskimi spotkaniami,

pełnymi wrzaskliwego śpiewu, jazgotu i sztucznej, udawanej radości.

Myślałam, że życie mnie już uodporniło na wszystko….

ale zatrzęsłam się kiedy usłyszałam w kościele pieśń :

„Tak mnie skrusz, tak mnie złam

Tak mnie wypal Panie

Byś został tylko Ty

Naprawdę Ty, na zawsze Ty”,

Miałam ochotę wyjść trzaskając drzwiami.

To jest jakieś chore...