Nie widać końca

....

Dzieli nas tylko czas...

Niby niewiele, a jednak tak dużo.

A dni się wloką.... i wloką ...

Każdego ranka myślę sobie:

„aby do wieczora... będę miała kolejny dzień z głowy...”

i tych ranków ciągle za dużo... nie widać końca.

Ręce coraz mniej sprawne,

Umysł otępiały....

Ale ból wciąż ten sam...

I nie widać końca...